Architecture, urban planning and research in, on and next to water
+31 70 39 44 234     info@waterstudio.nl

Interview of the The New York Times with Koen Olthuis

CHRISTOPHER F. SCHUETZE NOV. 28, 2016

A Dutch Architect Offshores the Future of Housing

Floating houses in Amsterdam designed by Koen Olthuis. Mr. Olthuis’s architectural firm, Waterstudio, which he founded in 2003, has completed more than 200 floating homes and offices. CreditFriso Spoelstra/Waterstudio.nl
RIJSWIJK, The Netherlands — Early next year when a converted cargo container on a floating foundation of plastic bottles opens on the flood-prone shores of Korail Bosti, Bangladesh’s largest slum, few of its users are likely to celebrate the 320-square-foot space as a revolution. Yet, according to Koen Olthuis, the lead architect on the project, it is part of the greatest transformation in urbanism since Elisha Otis built the safety brake that gave rise to the modern elevator, skyscrapers and ultimately urban density.

“It will change the DNA of cities,” Mr. Olthuis said of the technology at the heart of his designs in an interview in his studio, a converted supermarket in this suburb of The Hague that also serves as his business headquarters.

In an era when the needs of growing urban centers are changing rapidly and rising sea levels threaten waterside construction, Mr. Olthuis has been busy working on a solution: the floating building.

Mr. Olthuis founded Waterstudio — which he describes as the first modern architecture firm to exclusively build floating houses — in 2003. More than a decade on, he and his team consider themselves pioneers in a growing movement. The firm has completed more than 200 floating homes and offices, many of them in the Netherlands, where several floating neighborhoods have sprung up in the last decade.

The team’s designs have gone global, with showcases ranging from exclusive floating islands in Dubai and the Maldives for the superrich, to more modest designer homes in Europe and the United States, to projects like the floating container, called City App, that will serve as an education center in the poorest neighborhoods in Asia.

A rendering of a floating private island that can be moved around to suit the owner’s desires.CreditWaterstudio.nl and Amillarah Private Islands
Mr. Olthuis was a candidate for Time Magazine’s list of the 100 most influential people in 2007, and he has been described as a visionary in the media. The BBC dubbed him the “Floating Dutchman” when featuring his plan to build a floating block in Naaldwijk, the Netherlands.

“He was really one of the first architects who saw that building on water could develop a whole new design language,” said Tracy Metz, an American journalist based in the Netherlands and a co-author of “Sweet & Salt: Water and the Dutch” (2012).

Although live-aboard boats and then houseboats have existed for centuries, the modern floating house is a relatively recent invention, with new materials and methods allowing for full-height construction without the loss of stability or the risk of intruding moisture.

The buildings are constructed on a floating foundation (sometimes stabilized by fixed stilts), which makes them flood-proof, affordable and independent of expensive real estate, although obtaining building permits can be tricky.

Perhaps most important for the slums of Dhaka, the units — which can house amenities like internet terminals, toilets and showers, large-scale water filtration, medical clinics, community kitchens and workshops — can be moved easily to where they are needed most.

 

Koen Olthuis CreditWaterstudio.nl

“If I were to build only floating islands for the wealthy, I would only make 150 happy people in the next 20 years,” said Mr. Olthuis, 45, who is the grandson of both an architect and a shipbuilder. “If we use this technology also to upgrade slums, we can change the lives of millions.”

As for most of Waterstudio’s other clients, the top draws are the crisp, elegant and open designs, the water views, and — for those with pockets deep enough — the optional private beaches.

The first units of his high-end Oceana project in Dubai are to be delivered next summer. For the project, Mr. Olthuis and Dutch Docklands, the development firm he co-owns, are designing and building 33 islands of 11,000 square feet that support custom-built villas of up to 5,500 square feet each, at an estimated total project cost of $170 million.

The villas themselves resemble smaller houses he has designed in the Netherlands. With open spaces and barely-there transitions between the indoors and the outdoors, his designs are airy, light and modern. The undersides of the islands are equipped with anchor points for marine life that resemble holds on artificial climbing walls, leading to a collaboration with Ocean Futures Society, established by Jean-Michel Cousteau, the son of the explorer Jacques Cousteau.

Christie’s real estate, which is acting as a broker for the units, notes that they can be transported around the globe. Depending on the level of customization and enhancements, the islands will sell for an estimated $5 million.

A rendering of City App, a floating cargo container that can be used to deliver essential services to areas in crisis. CreditWaterstudio.nl
For those on a tighter budget, Mr. Olthuis is set to help reconvert on-the-water living spaces in Weehawken, N.J., just south of the Lincoln Tunnel, on the Hudson River. The first phase of the project focuses on “livable yachts,” which are scheduled to go on the market late next year for slightly less than nearby condos, according to Steve Israel, the developer.

In Bangladesh, the City App aims to bring services to the most affected areas of a large and flood-prone slum. It is the first time Mr. Olthuis has brought his ideas to bear in development work and is almost entirely funded by a foundation he set up that receives funding from Dutch partners.

The floating structure that will pioneer the program was built this year in a yard in Helmond in the south of the Netherlands, nearly 5,000 miles from Dhaka, and features two rows of computers and benches. Four other models are now being built to bring other urgently needed services to Dhaka, although none of the units will consist of actual dwellings.

While he is mostly known in design circles for his open glass constructions, Mr. Olthuis sees a broader mission. He is also an academic member of the flood resilience group at Unesco-IHE in Delft, a water research institute.

In his version of the future, cities will make better use of their water surfaces. In some cases, they will have no choice. Mr. Olthuis envisions public buildings like schools, stadiums and even parks being moved to different waterside neighborhoods according to need.

“In 20 years,” he said, “cities are going to be different than today.”

Click here for the website

Villa New Water

By Architecture & Detail
Volume 10.2016

From the very first moment of seeing the location for this villa, Koen Olthuis, the architect set out to design a villa that would complement and enhance the experience of its surroundings.

Click here for the article in pdf

 

Buoyant buildings: better than boats?

By P.Kennedy
Suffolk Construction’s Content 
Build smart
September.16.2016

 

With hurricane season at its peak, we explore how floating homes might help us adapt to bigger storms and rising seas.

The Dutch have a head start when it comes to dealing with water. The extreme weather events and rising sea level that scientists predict this century will affect millions around the globe—most of the world’s largest cities are along the coasts. But that problem has long been acute in the low-lying Netherlands, where two-thirds of the population live in flood-prone areas. Over the centuries, the Dutch have honed technologies—dikes, canals, and pumps—that keep their streets and houses dry.

Now, a new generation of Dutch engineers and architects is modeling another method. Rather than fight to keep water out, they say, why not live on it? The basic idea is not new—hundreds of free spirits live on traditional houseboats in quirky communities like Sausalito, California, and Key West, Florida. But in the Netherlands over the past few years, novel technologies have allowed developers to build roughly a thousand (and counting) stable, flat-bottomed, multi-story homes connected to land-based utilities yet designed to rise and fall with the tides and even floods. House boats, these ain’t.

And this is just the start. The Dutch are thinking bigger, and they’re exporting their floating-home vision worldwide, betting that the rest of us coastal clingers could use it. Some projects exist already, others are on the drawing board or coming soon. Let’s take a look at a few, from the workaday to the fantastical, and from overseas to right here in the States.

A “normal house” on water

The first of its kind, Waterbuurt (above and top) is a planned neighborhood of about 100 (eventually 165) floating houses in Amsterdam’s IJmeer Lake, part of a freshwater reservoir dammed off from the North Sea in the 1930s. Waterbuurt broke ground—er, water—in 2009, and was largely complete by 2014. Connected by jetties, the structures are three-story, 2,960-square-foot houses built of wood, aluminum, and glass.

And the foundations? Floating concrete tubs. Each house is designed to weigh 110 tons and displace 110 tons of water, which—as Archimedes could tell you—causes it to float. (The bottom floor is half submerged.) To prevent rocking in the waves, the house is fastened to two mooring posts—on diagonally opposite corners of the house—driven 20 feet into the lake bed. The posts are telescoping, allowing the house to rise and fall with the water level. Flexible pipes deliver electricity and plumbing.

Because any crack in the foundation tub could cause the house to sink, there can’t be any joints; builders pour the entire basement in one shot—much like the parking garage of the Jade Signaturecondo complex in Florida. In a facility 30 miles away from the IJmeer Lake site, crews use special buckets that pour 200 gallons per minute to finish all four walls and the floor in a single shift.

Just four months elapse before the entire house is built; then it’s towed by tugboat—30 miles through canals and locks—to the plot. The transportation is a major reason the houses cost about 10 percent more than an average home in Amsterdam, though they’re still aimed at the city’s middle class. The houses were designed by architect Marlies Rohmer, for developer Ontwikkelingscombinatie Waterbuurt West.

Photo by Marcel van der Berg

Once secured to its mooring posts, the structure is formally considered an immovable home, not a house boat. (Although owners have the option of naming their waterborne homes as sea captains do. One couple calls theirs La Scalota Grigia—Italian for “The Grey Box.”)

With high ceilings and straight angles, a house in Waterbuurt “feels like a normal house,” wrote a New York Times reporter who toured one. But some residents say they do feel their home swaying when the wind kicks up.

One other drawback, or at least challenge: Residents have to decide before the house is even built where they’re going to place furniture, because that will affect its balance. The walls are built to varying thickness, depending on the layout submitted. What if you inherit a beloved aunt’s piano after you move in? Or have another child and need to buy a bunkbed? To compensate, homeowners can install balance tanks on the exterior or Styrofoam in the cellar, or carefully move furniture around or even deploy sand bags. A bit of a hassle, but perhaps with an eye on rising sea levels, that’s a risk Amsterdammers are willing to take.

Rendering courtesy of architect Koen Olthuis, Waterstudio.NL, and developer Dutch Docklands

Living large on a lake

At the luxury end of the market, there’s Citadel, which aims to be the world’s first floating apartment complex. Construction began in 2014. Citadel uses the same technology as Waterbuurt—floating concrete base, mooring pistons—but on a larger scale, in the sense that this will be one massive deck supporting a multifaceted apartment building, rather than a place for many individual houses to dock. Think of it as Waterbuurt with butlers. (And underwater parking and other amenities).

Citadel was designed by pioneering architect Koen Olthuis’ Waterstudio in partnership with master developer Dutch Docklands. The concrete caisson foundation will measure 240 by 420 by 9 feet, supporting 60 sleek, aluminum-clad apartments in an irregular arrangement that from the air will look a bit like a scattering of stacks of jigsaw puzzle pieces. Palm trees will sprout from courtyards. Green roofs are planned, and the developer hopes to have Citadel use 25 percent less energy than a similarly-sized complex on land.

One thing remarkable about Citadel is the body of water it will float in: a lake that doesn’t exist yet, though it did once. Construction is taking place in a polder, one of the Netherlands’ many low-lying areas that is only dry because pumps work 24-7 to keep the water out. Once construction is complete, the pumps will shut off, and the area will be re-flooded, to 12 feet deep. Eventually, Dutch Docklands plans to build five more complexes in the same un-manmade lake, dubbed New Water.

Rendering courtesy of architect Koen Olthuis, Waterstudio.NL, and developer Dutch Docklands 

Exporting the vision

This is all well and good for the Dutch, but what about the flat, flood-prone coastal regions here in the USA? Like, for example, Florida? Well, the Dutch have thought of that. Another Waterstudio-Docklands project is Amillarah Floating Private Islands Miami, located in Maule Lake. A former limestone rock quarry, the privately owned lake is an inlet a mile and a half from the ocean, a bit north of Miami Beach.

Dubbed a “villa flotilla” by the Miami Herald, the complex will consist of 29 6,000-square-foot condos priced at $12.5 million each. As with Citadel and other Dutch Docklands projects, there are plans to boost the Maule Lake project’s sustainability, in this case with solar and hydrogen-powered generators.

Though similar to Citadel in the Netherlands, this project wouldn’t have been possible Stateside without a 2013 U.S. Supreme Court decision that floating homes could be considered real estate, not boats. As the Herald explained, would-be buyers of Amillarah condos can get a mortgage and homeowners’ insurance, and the Coast Guard can’t bust in and inspect for life jackets.

Maule Lake will be out of reach for most Floridians financially, but if the ambitious project succeeds, it will provide visual evidence to Miami that floating houses can be done, and perhaps inspire larger, more modest developments like Amsterdam’s Waterbuurt.

Renderings courtesy of architect Brian Healy

Not hidebound in the Hub

In Boston, architect Brian Healy, for the local office of Perkins+Will, won awards in 2013 for his design of Floatyard, a proposed apartment complex that would stretch out onto the Mystic River from the Charlestown Navy Yard, using much of the same technology as the abovementioned Dutch initiatives. Were Floatyard and similar projects to become reality here, Healy argues that they would not only help the city adapt to rising seas but also revitalize disused shipyards (for example, in East Boston and Quincy) and reorient Boston—historically a seaport—toward its natural center, the harbor.

What makes Floatyard unique is its central courtyard: a floating wetland island, built above the foundation, to be seeded with native marsh grass and aquatic wildlife. The design also includes a plan to harvest tidal energy via the structure’s mooring post pistons.

Elder statesman of architecture criticism Robert Campbell could have been talking about any of the above floating buildings when he wrote of Floatyard: “Like a lot of good ideas, this one is just crazy enough to make sense.” Given the prediction for the ocean to rise between three and five feet by the year 2100, it might be more crazy not to build on floating tubs.

 

Click here for the source website

Click here to view the article in pdf

Veel nieuwe producten gelanceerd op sfeervol ARCHITECT@WORK

By Nathalie Sandra
Architect@work
6e editie

 

 

 

In Rotterdam Ahoy vond op woensdag 14 en donderdag 15 september de zesde editie van ARCHITECT@WORK plaats. Aan 4.256 architecten en andere ontwerpers presenteerden meer dan 280 exposanten uit de bouw hun nieuwste producten. Het thema van het event – Architectuur en Water – was uitgewerkt in verrassende tentoonstellingen en een gevarieerd lezingenprogramma.

De bouw in Nederland trekt aan en dat was te merken op ARCHITECT@WORK. Vooral donderdag, toen het buiten iets was afgekoeld, was het een drukte van belang. De architecten en andere ontwerpers kwamen af op de vele nieuwe producten die op ARCHITECT@WORK gelanceerd werden. Op ARCHITECT@WORK was bijvoorbeeld een werkend model te zien van een kamerbreed raam dat elektrisch verticaal te verschuiven is, zodat een studio-appartement met een druk op de knop getransformeerd kan worden tot één grote loggia. Het is een product dat zijn oorsprong vindt in riviercruiseschepen en nu succesvol is toegepast in twee grote woningbouwprojecten.

Overal op ARCHITECT@WORK waren dergelijke grote en kleine innovaties te zien. Zo presenteerde een glasfabrikant een nieuwe type glas dat per deel meer of minder transparant te maken is gedurende de dag. De onder- en bovenzijde van een verdiepingshoog raam kan zo bijvoorbeeld ‘s middags zonwerend gemaakt worden, terwijl in het middendeel het doorzicht gehandhaafd blijft. Het bekende concept van ARCHITECT@WORK – stroken van geschakelde, compacte stands afgewisseld met lounges met gratis eten en drinken – bewees zich deze editie opnieuw. De beperkte ruimte op de stands blijft leveranciers stimuleren alleen hun noviteit te tonen, terwijl in de tussengebieden rustig bijgepraat kan worden. “Waar leer je in zo’n korte tijd zoveel innovaties kennen in zo’n sfeervolle setting?”, merkte een bezoekend architect hierover op.

“Voor de uitdagingen waarmee we binnen onze projecten stoeien, kom ik op ARCHITECT@WORK iedere keer weer onverwachte oplossingen tegen”, vertelde architect Koen Olthuis van Waterstudio.NL. “Op het event valt het dan ineens op zijn plek. De deelnemende leveranciers kun je daarbij gemakkelijk vragen stellen over de gepresenteerde producten. Het is een event vol inspiratie.”

Architectuur en water

Direct na binnenkomst werden de bezoekers aan ARCHITECT@WORK verwelkomd door een veld van felgekleurde sculpturen van de kunstenaar William Sweetlove. De sculpturen van mensen en dieren droegen allemaal een of meerdere waterflessen en stelden de gevolgen van de klimaatverandering voor mens en dier ter discussie en de waterschaarste die hierdoor nu al ontstaat.

Het thema van deze editie van ARCHITECT@WORK – Architectuur en Water – had een diep inhoudelijke ondertoon. In de fototentoonstelling van DAPh, Dutch Architecture Photographers, werd vooral de schoonheid belicht van de combinatie van architectuur en water. In de tentoonstelling die Materia had samengesteld waren allerlei materialen te zien die zich op een bepaalde manier tot water verhouden, zoals een materiaal dat bij contact met water verkleurt.

In het lezingenprogramma dat Architectenweb rond het thema had samengesteld stonden echter de grote wateropgaven centraal. Op de eerste dag, die in het teken stond van ‘water in de stad’, presenteerde architect Dirk van Peijpe van DE URBANISTEN een integrale visie op de opvang van water in de stad. Eigenlijk zou al het regenwater te plekke opgevangen moeten kunnen worden, stelde Van Peijpe. Naast de aanleg van waterpleinen kunnen hier straten voor ‘unpaved’ worden, iets wat in Rotterdam nu getest wordt. Het architectenduo Ro&Ad verhaalde hierna over de verschillende bruggen en objecten die het over de jaren voor de West Brabantse Waterlinie heeft ontworpen, zoals de Mosesbrug en Ravelijnbrug. De betrokkenheid van de architecten bij het gebied startte met de opdracht om een uitkijktoren te ontwerpen. Hoewel die er nog steeds niet is, begint die nu wel eindelijk vorm te krijgen. Stap voor stap wordt het gebied toegankelijker voor het publiek.

Later op dezelfde dag ging landschapsarchitect Kristian Koreman van ZUS in op de enorme wateropgave in het moerasland van New Jersey, waar nog geen enkele traditie bestaat wat betreft de bescherming tegen het water, maar het bureau nu wel betrokken is bij een pilotproject om nieuwe dijken aan te leggen. In ons eigen land ligt misschien nog wel een grotere opgave, stelde Koreman. De stijgende waterspiegel aan de ene kant en inklinking van onze polders aan de andere kant gaat volgens ZUS de komende decennia een groeiend probleem vormen. De aanleg van nieuwe duinen garandeert in de visie van ZUS droge voeten en vormt meteen grote resevoirs aan zoetwater, wat ook de verzilting tegengaat.

Sprongen voorwaarts

De tweede dag stond in het teken van ‘wonen op water’ en werd afgetrapt door architect Ramon Knoester van WHIM, dat momenteel drie installaties bouwt die in de buitenbochten van de Maas afval uit het water vist. Van het plastic dat hierbij zit bouwt het bureau zeshoekige drijfelementen die samen een drijvend park zullen vormen in de Rijnhaven in Rotterdam. De eerste drie elementen liggen er inmiddels.

Els Zijlstra van MATERIA ging hierna in op materialen die gebouwen intelligenter kunnen maken. Een van de voorbeelden die ze noemde was een door de ETH Zürich ontwikkelde poreuze dakbedekking die regenwater normaal gesproken vasthoudt, maar op zeer warme dagen laat verdampen. Via dit ‘zweten’ kan het gebouw op natuurlijke wijze afkoelen. Later diezelfde middag riep architect Koen Olthuis van Waterstudio.NL het aanwezige publiek op om de bebouwde omgeving met ‘sprongen’ te verbeteren. Kleine verbeteringen blijven belangrijk, maar zijn uiteindelijk niet afdoende om de grote opgaven die op ons afkomen op te lossen. Als voorbeeld van zo’n sprong voorwaarts noemt Olthuis de aanleg van amfibische wijken in gebieden die eens in de zoveel jaar overstromen. De architect ontwikkelt op verschillende plekken op de wereld plannen voor zulke wijken.

Waterstudio.NL werkt ook aan een drijvende woning van zo’n vijftig vierkante meter waarbij – als bij een toneelvloer – steeds een element van onder de vloer naar boven gehaald kan worden wanneer de bewoners die willen gebruiken. Stel dat je wilt slapen, dan haal je het bed omhoog en heb je een slaapkamer van vijftig vierkante meter. Stel je wilt in bad, dan haal je het bad omhoog en heb je een badkamer van vijftig vierkante meter. Enzovoorts. Een totaal nieuw concept voor de woning, dat Waterstudio.NL momenteel voor een opdrachtgever uitwerkt.

De volgende Nederlandse editie van ARCHITECT@WORK vindt plaats op 12 en 13 september
2018 in Rotterdam Ahoy.

Discover all the editions of ARCHITECT@WORK that are organised in 14 countries, more specifically in the cities of Kortrijk, Liège, Rotterdam, Luxembourg, Paris, Nantes, Lyon, Marseille, London, Düsseldorf, Stuttgart, Berlin, Munich, Vienna, Copenhagen, Stockholm, Zürich, Milan, Rome, Barcelona, Istanbul and Toronto.

Click here for the source website

Olthuis: ‘Bouw amfibische wijken in overstromingsgebieden’

By Architectenweb
September.5.2016

 

Over de hele wereld ontwerpt hij drijvende gebouwen, zelfs hele drijvende wijken; architect Koen Olthuis van Waterstudio.NL. Op donderdag 15 september geeft hij op Architect@Work een lezing over de mogelijkheden van drijvende steden. Architectenweb hield met de architect een voorgesprek.

“De steden die we al eeuwenlang op het land bouwen volgen ook maar een concept”, begint architect Koen Olthuis van Waterstudio.NL. “Het is een bewezen concept, maar ook een die niet optimaal functioneert. Onze boodschap is: kijk ook eens naar water en welke mogelijkheden dat biedt om tot een andere stedenbouw te komen.”

Water biedt de stad in Olthuis’ optiek veiligheid, ruimte en flexibiliteit. Om met dat laatste aspect te beginnen: met de verplaatsbaarheid van drijvende gebouwen kunnen steden veel minder statisch worden. De tijd die steden nodig hebben om te reageren op veranderende sociaal-economische vragen, de response time zoals Olthuis het noemt, kan dan flink omlaag.

Als voorbeeld noemt Olthuis steden die enkel in een bepaald seizoen gebruikt worden, seasonal cities. Kunnen die gebouwen off-season niet op een andere plek ingezet worden? “Laat steden met het gebruik meebewegen”, benadrukt Olthuis.

Dat sommige steden dicht bebouwd zijn, betekent volgens hem nog niet dat ze ten volle gebruikt worden. “Ik noem dat de efficiency van het gebruik.” Sommige functies kunnen op het water – als verplaatsbaar gebouw – intensiever gebruikt worden dan wanneer ze op het land zouden blijven.

In Libanon werkt de architect momenteel aan een drijvende woning die uit twee U-vormen bestaat. Hierbij heeft de buitenzijde van de U-vorm een gesloten gevel en de binnenzijde een open gevel. De toekomstige bewoners kunnen straks met beide bouwdelen spelen en ervoor kiezen om de woning volledig gesloten te houden, deze deels te openen, of deze helemaal te openen. Zo kunnen de bewoners bijvoorbeeld inspelen het veranderende klimaat door het jaar heen. Van volledig gesloten naar volledig geopend kost volgens Olthuis maar een paar uur tijd.

Amfibische steden

Wat betreft waterveiligheid vindt Olthuis het interessant wat momenteel in steden als Bangkok, Tokyo en Shanghai gebeurt. Het water heeft daar meer ruimte nodig. Daarom zijn er veiligheidszones ingesteld die nog niet ontwikkeld kunnen worden. Omdat ze bijvoorbeeld eens in de zoveel tijd onder water lopen. “Amfibische wijken of steden kunnen daar een uitkomst zijn.”

Een permanent drijvende woning biedt niet voor iedereen het gewenste comfort, geeft Olthuis toe. De meeste mensen wonen toch het liefst aan een straat met een eigen tuin. Een woning die normaal gesproken op de grond staat, maar bij een overstroming bijvoorbeeld eens in de vijf jaar korte tijd drijft, kan dan een uitkomst zijn.

“De grootste bedreiging in Nederland komt niet van de stijgende zeespiegel, maar van hoge waterstanden in de rivieren en hevige regenval”, stelt Olthuis. “Een aantal van de meer dan 3.500 polders in ons land zouden we daarom in moeten richten als noodopslag voor water. Hier kunnen vervolgens amfibische wijken gerealiseerd worden.” In China en Thailand werkt Olthuis al aan plannen voor dergelijke wijken.

Kansen in Nederland nog onbenut

Ondanks dit alles is het in Nederland de afgelopen jaren opvallend stil rond het bouwen op water. In Rotterdam wordt een drijvende boerderij gebouwd, in Amsterdam worden enkele tientallen waterkavels op de markt gebracht voor particuliere woningbouw. “Onder de 70.000 woningen die jaarlijks in Nederland gebouwd worden zijn misschien honderd waterwoningen.”

“Nederlandse ontwikkelaars zijn lui”, constateert Olthuis. “Nederland is op dit punt gewoon meer een innovatieland dan een uitvoerland.” De hele wereld bekijkend is de architect echter zeer optimistisch over drijvende architectuur. Overal is daar grote interesse in.

Richting architecten heeft Olthuis ook een boodschap: “Zie water als een extra ingrediënt in de stedenbouw dat veiligheid, ruimte en flexibiliteit biedt.”

Architect@Work vindt plaats op woensdag 14 september en donderdag 15 september in Rotterdam Ahoy. Als mediapartner heeft Architectenweb rond het thema architectuur en water een gevarieerd lezingenprogramma samengesteld. Binnen dit programma geeft architect Koen Olthuis van Waterstudio.NL op donderdag 15 september om 17:30u een lezing met de lengte van een uur.

De lezingen tijdens Architect@Work zijn gratis bij te wonen. Registreer je wel van tevoren even. Ga naar www.architectatwork.nl, klik op de knop Gratis Bezoekersregistratie en registreer je met de code 455.

Click here for the source website

Click here to view the article in pdf

Back To Top
Search