Architecture, urban planning and research in, on and next to water
+31 70 39 44 234     info@waterstudio.nl

Floating homes in Miami

By Maria de Juan
Neomania Magazine
Volume 38
February.22.2019

 

A innovating form of home has been presented at Fort Lauderdale Boat Show by architects Koen Olthuis and Arkup. The first prototype has been built on Miami River in 2018 and is expected to make a revolution in housing history.

South Florida, especially Miami and the Keys, was one of several regions that Hurricane Irma pummeled in early September last year.

The Category 4 storm brought winds of up to 70 mph, destroying hundreds of houses and knocking out electric power for 5.8 million homes and businesses in Florida.

A new type of solar-powered home could withstand future storms and rising sea levels. Created by the architect Koen Olthuis and a housing startup called Arkup, the new design caused great impact at Fort Lauderdale International Boat Show in 2018.

Floating houses are completely powered by roof solar panels and have systems to collect and purify rainwater. They include systems that collect and purify rainwater for residents to use for their bathing, kitchen and plumbing needs. Each home’s layout can be customized.

These moveable homes would be able to withstand winds of up to 156 mph, classified as a Category 4 hurricane. They are designed to be buoyed so that when water levels rise during a storm, they will bob with the water.

The luxury homes, which Olthuis and Arkup call “livable yachts,” will feature hydraulic jack-up systems to anchor and stabilise them during storms and hurricanes. They are designed to lift 40 feet above the ocean to prevent flooding.

The team expects each home to cost $2 million to $3 million. Olthuis is known for designing homes on water. His innovating architecture firm, Waterstudio, has concentrated exclusively in floating buildings for over a decade.

In 2006, they created and built a similar house off the coast of De Hoef, in the Netherlands. Unlike with the livable yacht concept and other kinds of houseboats, its owner can’t drive it away.

Waterstudio also designed a floating villa, a floating hotel in Dubai and a floating wildlife habitat tower in Dianchi Lake, near Kunming, China, all completed in 2018.

Koen Olthuis is a young Dutch architect born in 1971. He studied Architecture and Industrial Design at Delft University of Technology. He is founder of the Dutch architectural firm, Waterstudio which specialises in floating structures to counter concerns of floods and rising sea levels. The firm is currently based in Rijswijk, The Netherlands.

In 2005, together with Paul Van de Camp, Olthuis co-founded another company that focuses in developing floating structures.

In 2010, together with David Keuning, Olthuis is the author of an innovating book called “Float!: Building on Water to Combat Urban Congestion and Climate Change” (Frame Publishers, 2010).

Olthuis is currently a member of the Flood Resilience Group UNESCO-IHE. The Group in Delft, focuses on establishing resilient urban water management. Often partnering with both private and public organisations, this Group takes a trans-disciplinary approach to enhance te resistance of cities to extreme weather events by incorporating urban water system planning, design and governance.

Koen Olthuis owns eight patent rights on the method for producing floating bases.

The young architect, inventor and book writer was protagonist inTIME Magazine in the article “Are they worthy?”. In 2007, Olthuis was ranked as number 122 in TIME readers’ poll as “the most influential people of the year“, with a rating of 45 out of 100 possible points. He reappeared in the same ranking on November 2011.

Livable yachts and other floating homes are the future of housing, especially in the face of climate change.

We can guess to see more floating neighbourhoods in the next 5 to 10 years. They will probably happen in Miami, New York and Tokyo.

Cities will start to see the water as an asset for the architecture of the future.

Click here for the website

Click here for the pdf

Bouwen op water, waarom niet?

Mondiaal Nieuws,  RENÉE DEKKER

Bouwen op water, waarom niet?

Steden worden wereldwijd steeds voller vanwege de trek naar de stad. Koen Olthuis, architect, had een eenvoudige maar revolutionaire ingeving om het gebrek aan ruimte aan te pakken: ‘Waarom niet bouwen op water?’ Speciale drijvende funderingen stelden Olthuis in staat om dit te realiseren. MO* sprak met de Nederlander over hoe bouwen op water ook kansarmen in het Zuiden ten goede kan komen.

Koen Olthuis, eigenaar van het architectenbureau Waterstudio, werd omwille van zijn FLOAT!-project door Time Magazine opgenomen in de lijst “Most influential people 2007”. Het Franse tijdschrift Terra Eco stelde in 2011 dat Olthuis één van de honderd “groene personen” is waarvan de wereld nog veel mag verwachten. Zijn passie voor drijvend bouwen leverde Olthuis ook de bijnaam “Floating Dutchman” op.

Steden zijn niet vol

Olthuis over zijn eigen idee: ‘Als architect kreeg ik regelmatig te horen dat de steden vol zijn. Daarom moet ik in steden zoals New York eerst op zoek gaan naar een pand dat gesloopt kan worden, pas dan kan de bouw van een nieuw project starten. Zo zijn we al snel drie jaar verder voordat een nieuw gebouw af is. Soms zijn de behoeftes van de stad dan al veranderd, met als gevolg dat gebouwen sneller hun houdbaarheidsdatum passeren en opnieuw gesloopt zullen worden.’ Voor dit probleem wilde Olthuis een oplossing zoeken.

De inspiratie hiervoor vond Olthuis niet ver van huis: in het dichtbevolkte Nederland is jaren aan landwinning gedaan om de bebouwbare grond uit te breiden. ‘Toch werkt dit systeem niet optimaal. Omdat een groot deel van Nederland onder de zeespiegel ligt, moet er dag in dag uit gepompt worden om het land droog te houden.’

Gewone huizen bouwen op water, het kan!

Zo kwam Olthuis op het idee om op water te bouwen. ‘Dit bestaat natuurlijk al in de vorm van woonboten. Maar dit voldoet niet aan de eisen van de meeste consumenten van vandaag. Daarom wilde ik gewone gebouwen en huizen kunnen bouwen op water.’ Hiervoor gebruikt Waterstudio een speciaal soort drijvende fundering, die zeer stabiel en veilig is. ‘Doordat negentig procent van alle grote steden op aarde in de buurt van water liggen, creëert dit heel veel nieuwe bouwruimte.’

‘We moeten ook af van het idee dat gebouwen statisch zijn.’ Olthuis verwijst naar de Olympische Spelen: ‘Daarvoor wordt er iedere vier jaar een volledige stad uit de grond gestampt, maar na afloop worden die gebouwen vaak nauwelijks meer gebruikt. Zou het niet beter zijn als we eenmalig drijvende stadions en andere gebouwen konden bouwen om die vervolgens iedere vier jaar over water te verplaatsen naar een andere stad?’

Steden als smart phones

Olthuis’ project City Apps speelt hierop in. Het project ziet steden als smart phones: ze zien er aan de buitenkant allemaal ongeveer hetzelfde uit, maar toch heeft iedereen er andere applicaties op staan. ‘Zo is het ook met steden: iedere stad heeft andere behoeftes. Door drijvend te bouwen, kan men de stad constant aanpassen aan de noden, simpelweg door gebouwen te verslepen naar een andere plaats binnen de stad of zelfs een andere stad.’ Drijvend bouwen is daarom ook duurzamer: gebouwen die anders gesloopt zouden worden, kunnen een tweede leven krijgen op een andere plaats.

Bouwen op water is inmiddels geen toekomstmuziek meer: op dit moment lopen er drijvende bouwprojecten van Waterstudio in Miami, de Malediven en Saoedi-Arabië. Het gaat onder andere om moskeeën en luxehotels. ‘Maar mijn bedoeling met dit project was dat ook juist de armen in het Zuiden ervan zouden kunnen profiteren. Neem nu  sloppenwijken, die liggen bijna altijd in gebieden nabij water, omdat niemand anders het aandurfde daar te bouwen.’

Sloppenwijken geen tijdelijk fenomeen

‘Velen gaan er van uit dat sloppenwijken tijdelijk zijn, maar dat is een misverstand. Veel sloppenwijken zijn niet erkend door de overheid, maar toch blijven ze bestaan en groeien ze zelfs. Steeds meer overheden zijn zich hiervan bewust. Ze zijn sneller geneigd om een sloppenwijk een reguliere status te verlenen wanneer er voorzieningen aanwezig zijn. Vaak ontbreken deze totaal, waardoor de wijken een onzekere status behouden’.

En juist in deze behoefte naar voorzieningen kan Olthuis’ City Apps-project voorzien: zo ontwikkelde hij drijvende sanitairblokken, zonnecollectoren, waterreinigingsinstallaties en wasruimtes, speciaal voor sloppenwijken. Op dit moment lopen er twee projecten in het Zuiden: een in de Thaise hoofdstad Bangkok en een in de Bengaalse hoofdstad Dhaka. Beide steden liggen aan het water en worden regelmatig getroffen door overstromingen.

Drijvend sanitair

Vaak is niet precies bekend waar de sloppenwijken liggen, omdat ze op geen enkele officiële kaart staan aangegeven. Olthuis wilde hierin verandering brengen: ‘Middels het wet slum-project brengen we in samenwerking met UNESCO de bestaande sloppenwijken in kaart. Daarna onderzoeken we lokaal wat er nog ontbreekt aan voorzieningen en indien mogelijk leveren we die.’ De City Apps Foundation die Olthuis oprichtte leverde in Bangkok al een sanitair blok, in Dhaka een telecommunicatie-eenheid.

Klimaatverandering zal harder toeslaan in het Zuiden, onder andere door extreem weer zoals stormen of overstromingen door overmatige regenval. Drijvende huizen zijn hier even goed of zelfs beter tegen bestand dan “gewone” huizen volgens Olthuis. Ook natuurrampen zoals aardbevingen en tsunami’s zouden drijvende huizen moeten kunnen doorstaan.

Strijd tegen klimaatverandering

‘Daarnaast bieden drijvende voorzieningen ook de mogelijkheid tot directe noodhulpverlening in geval van rampen: we kunnen bijvoorbeeld een drijvende vluchtruimte naar Bangladesh brengen als overstromingen dreigen of sanitaire voorzieningen brengen als een ramp al heeft plaatsgevonden.’ Ook voor landen die sterk getroffen zullen worden door de stijging van de zeespiegel, zoals de Malediven, kan drijvend bouwen een oplossing zijn.

Bouwen op water is nuttig in de strijd tegen klimaatverandering, want drijvend bouwen kan, net als op land bouwen duurzaam en klimaatneutraal. Zo heeft de drijvende moskee die Olthuis bouwde een airconditioningsysteem dat water benut om de binnentemperatuur te doen dalen. Drijvend bouwen is ook veel minder schadelijk voor de ecosystemen onder water dan bijvoorbeeld landwinning.

Click here to watch the video

click here for the website

Thai National Housing Authority visits Waterstudio

A group of high ranking officers (VP’s and Directors) from the National Housing Authority of Thailand have visit Waterstudio for a presentation about our expertise on flooding and concepts for flood zones and on the water. Thailand faced a terrible flood problem last year. The agency is now studying the possibility of using another typology for their housing development.

Islands made of old bottles and floating mosques

Stylepark, Brita Kohler, Sep 2011

They call him the “The Floating Dutchman”. Koen Olthuis is known for his floating buildings and in 2002 teamed up with Rolf Peters to found the architectural company of “Waterstudio”, which focuses exclusively on this area. Their work is pioneering, for public perception must first change, and our eyes must first open to the possibility that a home on the water is equal to one on dry land and furthermore that such structures create open new doors in terms of urban planning.

The book “Float!” by Koen Olthuis and architectural journalist David Keuning provides a comprehensive insight into the concept of building on the water; “Float” being an abbreviation of “Flexible Land On Aquatic Territory”. Depending on the project and the user, a floatable structure can be easily moved to a new location, leaving behind no traces of its being there. Thus a development doesn’t necessarily have to be demolished, but actually has the opportunity to live its full service life. These floating structures avoid the risk of flooding, by naturally rising and falling with the tides. A prerequisite for this is however responsible water management.

Opening the front cover of “Float!” you expect to encounter a colorful world of images with numerous project examples – both completed and in planning. And there are such examples included, but in addition over the nine chapters the authors also delve into analysis of international metropolises, outline their own visions for an extension of the city out onto the water as well as those for large-scale structures on the open sea. The considerations range from de-polderization to combat rising sea-levels in the Netherlands, to solutions for expanding metropolises onto the water, to artificial islands to aid the flood-threatened Maldives.

The presentation of the social, political, technological and economic factors that influence urban planning in one way or another here is impressive. As new, flexible urban building blocks, the floating structures provide answers to many of the resultant problems. In the face of climate change and a shortage of resources, the floating buildings offer sustainable solutions which enable the continuous expansion of cities and simultaneously provide their dwellers with green spaces, fresh water, food and energy.

The different projects are documented like anecdotes, such as “Spiral Island”, an island floating on recycled plastic bottles created by an eco-pioneer from Britain who migrated to South America. Or a floating mosque in Dubai, which according to plans by Waterstudio.NL is to be operated using just solar panels and water cooling systems, with no connection to the mainland at all.

“Float!” is visually appealing and clearly arranged. Now and again, the sketches are not as legible as they might be as the print colors fail to do them justice. It would have been nice if many of the pictograms or plans had been reproduced on a larger scale, and the passages of text a little more condensed. Even though the book in question cannot be interpreted as a detailed planning atlas and is instead definitely full of inspiration and motivation for architects of the “Climate-Change Generation”, using sophisticated and sustainable concepts to counter the ever-growing space requirements. But it must be said, the construction prices for building on water are high, while acceptance within society is low; however, the possibilities and new freedoms afforded by floating constructions are immense and the technological requirements are within our reach. There is no question, it is time to head back to the Netherlands, to discover innovative forms of living and be inspired.

Float!
By Koen Olthuis and David Keuning
Hardcover, 304 pages, English
Frame Publishers, Amsterdam, 2010
49.90 euros

Click here for the website

Click here for the full article

Floating city apps for Olympic!

Floating city apps for durable Olympic games.

Floating buildings have a considerable number of advantages. They make it possible to bring extremely large and space-intensive events to the city, without having to reserve space for them years in advance. The Olympic Games,for instance, usually provide the city with a positive impulse,at least in theory. They bring economic advantages and provide an opportunity for initiating urban renewal projects. The Olympic Park in Barcelona, for example, restored the relationship with the waterfront. The current city dwellers are still reaping the benefits, almost 20 years on. But there is also one big disadvantage: afterwards,the city is left with overcapacity in sports facilities. For example, people visiting Beijing now can see that the impressive stadium designed by Herzog & De Meuron and the beautiful swimming hall designed by the Australian architect duo PTW have fallen into disuse. If those buildings had been implemented as floating structures, they could have been moved to locations with a real requirement. The same is true of London, where the Olympic Games will take place in 2012. The design bureau EDAW drew up the London 2012 Olympic Park Master Plan. The first designs date from 2003 and have been adapted a few times since then. Economic considerations were of overriding importance for these adjustments. For instance, the Olympic Park was reduced in size because it turned out to be too expensive to clear a valuable piece of land in the middle of the capital city years in advance, and then keep it clear. If the Olympic Delivery Authority had chosen to additionally make use of the water of the Thames, immediately adjacent to the park, then, taking the same useable surface area,not only the amount of space taken up and the level of investment would have been lower, but also the time taken up would have been less: it would not have been necessary to free up the land ten years in advance. Instead, floating stadiums and other facilities could have been moored a mere two years in advance. They could have been built in dry docks, far away from the Centre, so that the city dwellers would have been spared the nuisance caused by such large-scale building projects. And, directly after the Games, they could have been moved to locations with a requirement for such facilities. But it is never too late for good resolutions. In 2016,the Olympic Games will take place in Rio de Janeiro, Oscar Niemeyer’s city. There is plenty of water there, and because of the city’s situation up against mountain slopes, there are very few building locations available. Rio de Janeiro would be able to make world history as the location for the first floating Olympic Games. A strange idea? Not for people who dare to think outside the box. It is up to the climate change generation now.

source: FLOAT!  author Koen Olthuis &David keuning

Back To Top
Search